Όποιος είναι άστεγος από blog και θέλει να το βγάλει από μέσα του που λέμε, να μου στείλει το κείμενό του στο email μου και θα το αναρτήσω άμεσα!!!

Aντε μπες και πάμε!

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Χαμένα όνειρα!



Αυτή την αγάπη για τα γλυκά και το ταλέντο της στην παρασκευή τους την είχαν μάθει όλοι πια.
Ο κος Μάριος που είχε το μαγαζί στην γωνία, πρώτος και καλύτερος.
Την άφηνε να μπαίνει στην κουζίνα του και έφτιαχναν μαζί όλων των ειδών τα γλυκά.
Μέχρι και από λαχανικά και εσπεριδοειδή.
Λεμόνι, καρότο, μελιτζανάκι ακόμα και από άνθη ιβίσκου.
Ο κος Μάριος είχε εντυπωσιαστεί από το ταλέντο της και επειδή έβλεπε ότι ο κόσμος τρελαινόταν για τα γλυκά της Ειρήνης, της πρότεινε να συνεργαστούν και της έδωσε πολύ καλά λεφτά.
Η Ειρήνη δέχτηκε με πολύ μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό γιατί θα συνδύαζε την λατρεία της για τα γλυκά με την επιβίωσή της.
Ως πότε θα την συντηρούσαν οι γείτονες.
Δεν είχε διαμαρτυρηθεί κανένας, την λάτρευαν όλοι, αλλά δεν της άρεσε πια ολόκληρη κοπέλα να κάθετε και να την συντηρούν οι άλλοι.
Άρχισε λοιπόν να δουλεύει στον κο Μάριο και κάθε μέρα ριχνόταν στην κουζίνα με πολύ χαρά και δημιουργούσε τα γλυκά του παραδείσου.
Έτσι τα έλεγαν όλοι στην γειτονιά, αλλά όχι μόνο στην γειτονιά.
Τα γλυκά της έγιναν περιζήτητα σε όλη την Πόλη.
Η Ειρήνη δεν είχε ταλέντο μόνο στην παρασκευή των γλυκών, αλλά είχε και πολύ επιχειρηματικό μυαλό όπως αποδείχτηκε αργότερα.
Έπιασε μια μέρα τον κο Μάριο και του είπε.
-Κε Μάριε θέλω να σας μιλήσω για κάτι.
Ο κος Μάριος πρασίνισε, νόμιζε ότι η Ειρήνη θα του ζητούσε να φύγει από το μαγαζί για να πάει σε κάποιο μεγαλύτερο στο Πέρα.
-Κε Μάριε έχω μία ιδέα για να βγάλουμε περισσότερα λεφτά.
Πρέπει να μεγαλώσουμε λίγο το χώρο και να βάλουμε πιο πολλά τραπέζια στην σάλα, γιατί έρχεται κόσμος που θέλει να κάτσει και επειδή δεν έχει ελεύθερο τραπέζι αναγκάζεται να φύγει.
Σκέφτηκα λοιπόν να πάρουμε το διπλανό μαγαζί που πωλείται, να ανοίξουμε μια πόρτα και να το επεκτείνουμε.
Χωρίς να σε ρωτήσω, μίλησα με τον ιδιοκτήτη και πήρα πολύ καλή προσφορά για την αγορά, δεδομένου ότι κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί εδώ και ένα χρόνο για να το αγοράσει.
Ο κος Μάριος σάστισε δεν πίστευε σε αυτά που άκουγε, το μόνο που κατάφερε να πει ήταν.
-Ερηνάκι μου δεν ξέρω αν μπορώ να διαθέσω τόσα λεφτά για να αγοράσουμε το διπλανό μαγαζί.
-Και ποιος σου είπε ότι θέλω λεφτά;
Εσύ μου ζήτησες λεφτά όταν με έβαλες στο μαγαζί και σχεδόν μοιράζεσαι μαζί μου, κάθε μέρα από τότε,  όλες τις εισπράξεις.
Σε παρακαλώ κε Μάριε τα λεφτά θα τα βάλω εγώ, έχω βγάλει αρκετά τόσο καιρό και εμείς θα είμαστε όπως πάντα συνέταιροι.
Ο κος Μάριος δεν ήξερε τι να κάνει ,ήθελε να τις φιλήσει τα χέρια, όχι τόσο γιατί έκανε χρυσή την επιχείρησή του, όσο γιατί βρήκε την κόρη που πάντα ήθελε στα μελιά καλοσυνάτα μάτια της Ειρήνης.
Το λάτρευε αυτό το κορίτσι.
Έτσι και έγινε λοιπόν, αγόρασαν το διπλανό μαγαζί, έφτιαξαν μία τεράστια σάλα με όμορφες καρέκλες και τραπέζια και στους τοίχους έβαλαν όμορφα κάδρα με τοπία από όλη την Πόλη.
Δεν υπήρχε άνθρωπος στην Πόλη αλλά και από τα περίχωρα, που να μην είχε φάει γλυκό από τα χέρια της Ειρήνης.
Και κάθε μέρα διαφορετικό γλυκό και κάθε μέρα να της ζητάνε παραγγελίες για γιορτές, για γάμους, για βαφτίσια, για ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Η Ειρήνη ήταν τρισευτυχισμένη, είχε βρει τον προορισμό της.
Αλλά καμιά φορά η ζωή έχει άλλα σχέδια.
Οι Τούρκοι έκαναν πάντα ότι μπορούσαν για να δυσκολέψουν την ζωή των Ελλήνων αλλά και άλλων μειονοτήτων στην Πόλη.
Αυτό ήταν κάτι που το ήξεραν όλοι και περίμεναν κάθε φορά τι άλλο θα κάνουν για να τους δυσκολέψουν την ζωή.
Έβαζαν απίστευτους φόρους έως και τριπλάσιους κάποια στιγμή από την αξία τη περιουσίας των Ελλήνων, το λεγόμενο βαρλίκι, έκαναν κατά καιρούς αυθαίρετες απελάσεις ομογενών και δη σημαινόντων προσώπων, απαγόρευαν την εξάσκηση  πολλών επαγγελμάτων σε Έλληνες, έκαναν επεμβάσεις στις εκλογές των ομογενειακών ιδρυμάτων και πολλά άλλα.
Εκείνη η μέρα όμως θα ήταν το αποκορύφωμα.
Τον τελευταίο καιρό κάπως είχαν ηρεμήσει τα πράγματα και οι σχέσεις Τούρκων και Ελλήνων ήταν κάπως καλύτερες.
Κανείς δεν φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε.
Ξυπνάει λοιπόν η Ειρήνη και  πάει στο μαγαζί της με χαρά γιατί είχε πάρα πολύ δουλειά.
Ο κος Μάριος δεν θα ερχόταν σήμερα γιατί ήταν λίγο αδιάθετος οπότε έπρεπε να ξεκινήσει από νωρίς για να προλάβει.
Η πελάτισσα θα ερχόταν περίπου κατά τις 4.00 το απόγευμα για να πάρει τα γλυκά.
Όλη την μέρα πότε στην κουζίνα έφτιαχνε γλυκά, πότε σέρβιρε τον κόσμο που ερχόταν, πότε καθάριζε και πέρασε η μέρα χωρίς να το καταλάβει.
Ξαφνικά κοιτάει το ρολόι 5.00 η ώρα.
Μπα σκέφτηκε που είναι η κα Θεώνη για να πάρει τα γλυκά για τους αρραβώνες της κόρης της.
Ξαφνικά ακούει φασαρία έξω και βλέπει τον κο Στέφανο, που έχει το μανάβικο πιο κάτω, να φωνάζει και να τρέχει σαν τρελός.
-Κλείστε τα μαγαζιά σας και φύγετε γρήγορα έρχονται οι Τούρκοι και καίνε μαγαζιά και σφάζουν Ελληνες.
-Σφαγή, σφαγή!
Δεν πρόλαβε να καταλάβει η Ειρήνη όταν ξαφνικά βλέπει μια ομάδα Τούρκων να μπαίνουν στο μαγαζί του κου Διονύση απέναντι και να του βάζουν φωτιά.
Άρχισε να τρέχει χωρίς σταματημό για το σπίτι του κου Μάριου και τρελές σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό της.
Έβλεπε παντού στον δρόμο της σπασμένα μαγαζιά καμένα σπίτια, ανθρώπους να κλαίνε και να φωνάζουν πάνω από ακρωτηριασμένα κορμιά συγγενών τους.
Απόλυτη φρίκη!
Και μία απαίσια μυρωδιά παντού, καμένης σάρκας και αίματος.
Βρίσκει πεταμένο κάτω ένα μαχαίρι και χωρίς δεύτερη σκέψη το παίρνει και το κρύβει μέσα στα ρούχα της.
Φτάνει στην πόρτα του κου Μάριου και την βλέπει σπασμένη.
Τα πόδια της έτρεμαν δεν ήθελε να μπει μέσα με το φόβο του τι θα αντίκριζε.
Ξαφνικά ακούει μια φωνή από πίσω της.
-Ερηνάκι!
Γυρίζει και βλέπει τον κο Μάριο τσακισμένο και κατάχλομο.
-Είσαι καλά τι έγινε;
-Άστα κοριτσάκι μου δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο.
Έπεφταν πάνω στους ανθρώπους σαν να ήταν ζώα πεινασμένα και τους ξέσκιζαν τα σωθικά, έπαιρναν κοπέλες από τα σπίτια τους και τις έσερναν μαζί τους, έκαιγαν περιουσίες.
Τι έπαθαν και φρένιασαν ξαφνικά, τόσο καιρό καλά δεν ήμασταν;
-Τι να σου πω κε Μάριε πρέπει να φύγουμε από εδώ δεν έχει περάσει το κακό ακόμα.
Τον πήρε από το χέρι σχεδόν τον τράβαγε και κρύφτηκαν σε ένα καμένο σπίτι.
Εδώ δεν κινδυνεύουμε για απόψε, πέρασαν από εδώ το κακό.
Το κακό!
Εκείνων των ημερών ο απολογισμός βαρύς.
Με στρατιωτική πειθαρχία κινούμενος ο τουρκικός όχλος, ο οποίος ανερχόταν σε δεκάδες χιλιάδες άτομα, κινήθηκε κατά παντός του ελληνικού. Μέσα σε  δέκα ώρες περίπου, καταστράφηκαν ολοσχερώς χιλιάδες σπίτια, καταστήματα,  φαρμακεία,  σχολεία, εφημερίδες,  ξενοδοχεία, εργοστάσια και πολλά ζαχαροπλαστεία  μαζί και αυτό της Ειρήνης και του κου Μάριου.
Την επόμενη μέρα που ξύπνησαν έμαθαν ότι το κακό είχε συμβεί σ' όλες τις κοινότητες, σ όλες τις γειτονιές, σ' όλα τα καταστήματα, σ' όλες τις αγορές όπου υπήρχε Έλληνας.
Σκοτώθηκαν πολλοί και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν βάναυσα.
Ιδιαίτερο μίσος έδειξαν κατά των ιερωμένων, βεβήλωσαν τάφους.
Ζημιές εκατομμυρίων, χαμένες ζωές, κακοποιημένες ψυχές και όλα αυτά γιατί;
Η Ειρήνη έζησε και ο κος Μάριος, αλλά η ζωή τους δεν ήταν ποτέ η ίδια, όχι γιατί έχασαν ότι είχαν και δεν είχαν αλλά γιατί από εκείνη την στιγμή μπήκε ο φόβος στις καρδιές τους και δεν ένοιωθαν την Πόλη σπίτι τους πια.
‘Ίσως και αυτό να ήταν το ζητούμενο και ο σκοπός αυτής της επίθεσης που ονομάστηκε Σεπτεμβριανά.
Είχε έρθει η αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της Πόλης.
Έτσι και η Ειρήνη με τον κο Μάριο και μαζί τους και  άλλοι Έλληνες, αποφάσισαν να φύγουν για την Ελλάδα.
Δεν ξέρω εκεί αν θα ήταν καλύτερα τα πράγματα, αλλά τουλάχιστον δεν θα ζούσαν με τον φόβο ή έτσι νόμιζαν τουλάχιστον.

Υ.Γ. Αυτά τα γεγονότα νοιώθω σαν να τα έζησα, με γεμίζουν θλίψη, αλλά με κάνουν και να πεισμώνω με όποιον θέλει να με κάνει να σκύψω το κεφάλι .
Πολλοί από τους ανθρώπους που τα έζησαν τα κατάφεραν και συνέχισαν, πολλοί όχι.

Εμείς όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε!  




Αυτό το κείμενο το είχα αναρτήσει στο ΕΞΙ, και ήθελα να το μοιραστώ ξανά μαζί σας.
Ελπίζω να αρέσει και σε αυτούς που δεν το είχαν διαβάσει τότε,
και να μην σας κουράσει το μέγεθος του.


32 σχόλια:

  1. Όσες φορές και να το διαβάσω, πάντα θα με συνεπαίρνει...
    Να'σαι καλά Ελενάκι μου και καλό μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με ανατρίχιασες Έλενά μου….
    Δεν κατάλαβα αν είναι αληθινή η ιστορία της Ειρήνης, μα και Ειρήνη να μην ήταν , σίγουρα έγιναν όπως τα περιγράφεις εκείνες τις ημέρες και λίγα λες… Τα έχω διαβάσει σαν ιστορικά γεγονότα και το κακό είναι πως ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η τρομοκρατία. Τίποτα πια δεν ήταν το ίδιο ακόμα και για εκείνους που παρέμειναν και δεν μπόρεσαν να αποχωριστούν τον τόπο που γεννήθηκαν.
    Ξεχνάμε Ελενάκι μου, ξεχνάμε σαν τα χρυσόψαρα.
    Ποτέ δεν είχαμε την δύναμη της γείτονος χώρας στην εξωτερική πολιτική, ποτέ δεν καταφέραμε να τους πιάσουμε στους ελιγμούς και στο παζάρεμα των συμφερόντων μας.
    Να είσαι καλά με αυτά που γράφεις…
    Καλό βράδυ να έχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία της Ειρήνης είναι αληθινή και το κακό ήταν δεν τελείωνε εκεί, αντιμετώπισε και στην Ελλάδα την κακία του κόσμου ίσως το γράψω σε άλλο κείμενο.
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
  3. Όντως ανατριχιαστικό.Διάβαζα τα γεγονότα και ένιωθα λες και είμαι από μια μεριά θεατής.Τον τρόμο,τον φόβο και τον βίαιο διωγμό τους..
    υπέροχη ανάρτηση,χαίρομαι που την διάβασα..σε φιλώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ είχα επηρεαστεί εγώ που άκουγα την ιστορία από παιδί.
      Την έχω κάνει εικόνα στην ψυχή μου και δεν θα την διώξω ποτέ!
      Σε ευχαριστώ πολύ σε φιλώ!

      Διαγραφή
  4. Μέρος 1ο:
    Αρκετά χρόνια πριν, είχα διαβάσει ένα ενδιαφέρον άρθρο στην παλιά Ελευθεροτυπία.
    Ο άγγλος πρόξενος στην Τουρκία να συνομιλεί με τον τούρκο ΥΠΕΞ (ή τον Μεντερές, τον τότε πρωθύ, δε θυμάμαι). Είπε ο άγγλος στον τούρκο:
    - η κατάσταση στην Κύπρο έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι κύπριοι ζητάνε Ένωση με την Ελλάδα. Αυτό πρέπει ν' αποτραπεί πάση θυσία, αντιβαίνει και στα διεθνή συμφέροντα της Αγγλίας (σημ. Μεντερές και Πλαστήρας ήταν μαριονέτες του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού)
    -τούρκος: εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, πάνω σ'αυτό. Έχουμε σύμφωνο ειρήνης με τους Έλληνες
    -άγγλος: ακόμα κι αν καιγόταν το σπίτι του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη ???
    ........
    Μέχρι εκεί από το άρθρο. Ας δούμε τώρα τα γεγονότα:

    Μερικούς μήνες αργότερα, τέθηκε σ' εφαρμογή το καλομελετημένο σχέδιο. Προβοκατόρικα, τοποθετήθηκε βόμβα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός διατυμπανίστηκε από όλες τις τουρκικές εφημερίδες της Κωνσταντινούπολης με έκτακτες εκδόσεις. Xαρακτηριστικό είναι ότι η «Ισταμπούλ Εξπρές», από την ανυπομονησία της έθεσε σε κυκλοφορία το παράρτημά της μισή ώρα νωρίτερα(!) από την έκρηξη της βόμβας στη Θεσσαλονίκη!!!
    Υστερα απ' αυτό, οργανωμένες ομάδες τραμπούκων με λοστούς, ρόπαλα, με στρατιωτική πειθαρχία, κάτω από την παρότρυνση της Aστυνομίας (μήπως θυμίζει χρυσάβγουλα;;) και με σύνθημα: «Σπάστε, καταστρέψτε, αλλά μη σκοτώνετε», ισοπέδωσαν και λεηλάτησαν κάθε τι το ελληνικό στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη. 10 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, βιασμοί κι ακρότητες κι 1 δις $ (τότε) υλικές ζημιές.
    Η παλαιότερη συνωμολογηθείσα "εγκάρδια ελληνοτουρκική φιλία" μεταξύ Βενιζέλου κι Ατατούρκ πήγε περίπατο από κείνη τη στιγμή κι έπειτα. Ο δρόμος για την κυπριακή τραγωδία άνοιξε. Οι αγγλοαμερικάνοι έτριβαν τα χέρια τους:
    -Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα δεν έγινε ποτέ.
    -Το ψυχροπολεμικό κλίμα διατηρήθηκε σχεδόν ως τις μέρες μας.
    -Οι εμπορικές σχέσεις με τη γείτονα πάγωσαν κι η ελλ. οικονομία ούτε από βορά ανέπνεε ούτε από ανατολή πια. Μείναμε πίσω οικονομικά και συνεπώς και πολιτισμικά.
    -οι Άγγλοι διατήρησαν τις βάσεις στην Αμμόχωστο και ουσιαστικά την κυριαρχία στο νησί, που άλλωστε πάντα δικό τους το θεωρούσαν με την πώλησή του το 1878 από το σουλτάνο.
    -τα όπλα που πούλησε η Αγγλία κι οι ΗΠΑ (για να μη βάλουμε Γαλλίες, Γερμανίες κλπ) στις δύο αντιμαχόμενες χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, ισοδυναμούν με δεκάδες φορές το χρέος που χρωστάμε σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μέρος 2ο:

    Και κλείνω με κάποια αποσπάσματα από ένα γράμμα του μεγάλου τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, το 1952, 3 χρόνια πριν τα Σεπτεμβριανά, που μετέδωσε πρώτος ο σταθμός της Βαρσοβίας:

    «Αδέλφια Ελληνες,
    Υπάρχουν δύο Τουρκίες και δύο Ελλάδες. Η αληθινή και η ψεύτικη. Η ανεξάρτητη και η δουλική. Η μια είναι η Ελλάδα του Μπελογιάννη και των χιλιάδων Ελλήνων πατριωτών που υποφέρουν στις φυλακές. Η πατρίδα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γνήσια Ελλάδα. Είναι η Τουρκία με τους χιλιάδες Τούρκους πατριώτες, που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Η Τουρκία του τούρκικου λαού. Αυτή είναι η γνήσια Τουρκία.
    Υπάρχουν και η Τουρκία και η Ελλάδα του Μεντερές και του Πλαστήρα. Είναι οι επίσημες, όχι οι πραγματικές. Είναι αυτές που με τους ελάχιστους υποστηριχτές τους, ξεπούλησαν και τις δύο χώρες στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
    ......
    Σαν εκπρόσωπος του λαού μου, μπορώ να σας πω, ότι ο τούρκικος λαός αγαπάει τον ελληνικό λαό και νιώθει θαυμασμό, για τα ηρωικά του κατορθώματα. Μπορώ να σας πω, ότι οι Τούρκοι αγωνιστές μάθαιναν ακόμα και μέσα στη φυλακή, τα νέα από τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού και του λαϊκού σας στρατού. Μπορώ να σας πω, ότι παρακολουθούσαν τα γεγονότα στην Ελλάδα με δάκρυα στα μάτια. Ο τούρκικος λαός ήταν στο πλευρό του ελληνικού λαού, στις τραγικές και ηρωικές αυτές μέρες και θα είναι και στο μέλλον πάντα στο πλευρό του.
    ........................

    Κι από προσωπική εμπειρία, (και τελειώνω!!) βεβαιώνω καθέναν εδώ στο μπλογκ (που ξύπνησε ο γκρίκουλας μέσα του), ότι ο τούρκικος λαός είναι απόλυτα φιλικός προς τον ελληνικό, ίσως πιο φιλικός λαός προς εμάς να μην υπάρχει. Τά χουμε κάνει σκατά με όλους τους γείτονες (με αλβανούς, σλαβομακεδόνες, βούλγαρους, να ταν κι αλλοι...), και πάλι κατόπιν αμερικανικών υποδείξεων...

    Αυτή είναι η ιστορία που δεν πρόκειται να μας μάθουν στα σχολεία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ σπάροου.Οταν διαβάζω τις απαντήσεις σου είναι σαν να βλέπω το "ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ" της πρώην ΕΡΤ.( Τώρα το βάζει και η ΔΤ ).
      Τα γεγονότα ειναι ιστορικά και κανείς γνώστης των δεν μπορεί να τα ερμηνεύσει κατά το δοκούν.Συμφωνώ με αρκετά από αυτά που έχεις γράψει
      αλλά επιφυλάσομαι για την τουρκική ανιδιοτέλεια που παρουσιάζεις, εώς και τις μέρες μας.

      Διαγραφή
    2. χαχαχα...πανόραμα του αιώνα της πρώην ΕΡΤ !! το ύφος του ναι, το περιεχόμενο όχι φυσικά!
      Η ιστορική αλήθεια είναι μία, όχι πολλές. Και δεν τα ερμηνεύω τα γεγονότα, τα παραθέτω.
      Όπως θα διάβασες και στο γράμμα του Ναζίμ Χικμέτ, προς τον ελληνικό λαό (όχι προς το ελληνικό επίσημο κράτος), κάνει λόγο για δύο Ελλάδες και δύο Τουρκίες. Κι όταν εγώ μιλάω για "φιλικά" αισθήματα εννοώ του λαού, όχι του επίσημου κράτους.

      Διαγραφή
    3. Sparrow σε πάρα πολλά από αυτά που γράφεις έχεις δίκιο.
      Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο λόγω στενοκεφαλιάς θες λόγω φόβου, λόγω ζήλειας δεν ξέρω θα είναι πάντα "πρόσφυγες" και θα τους αντιμετωπίζουν πάντα έτσι και πάντα αυτοί θα την πληρώνουν!
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
    4. Δίκιο έχεις. Δυστυχώς στο ψυχολογικό μέρος των προσφύγων δεν αναφέρθηκα καθόλου. Θα το κάνω όμως τώρα.
      Οι συμπατριώτες μας καταρχήν, θά πρεπε να γίνονται πάντα ευπρόσδεκτοι όταν αναγκαστούν να μετακομίσουν στο νέο τους σπίτι.
      Το λέω γιατί πάντα υπάρχουν ανεγκέφαλοι που τσιμπάνε στο διαίρει και βασίλευε. Ποιος δε θυμάται το "έξω οι βλάχοι από την Αθήνα" ή το "οι κύπριοι δεν είναι έλληνες"
      Όλως τυχαίως αυτά διαρρέουν από τους καπιτάλες, αρχικά μέσω δεξιόστροφων μουμουέ και τσιμπάνε πρώτα οι στερημένοι (από πολλάαα...) κι αστοιχείωτοι φασίστες. Μετά τους ακολουθούν οι αφελείς

      Διαγραφή
  6. Ποια ανιδιοτέλεια στον καπιταλισμό; δουλευόμαστε; άλλο είναι το πρόβλημα.
    Μας παίζουν το νταούλι οι δυτικοί στο σκοπό που γουστάρουν, κι εμείς, έλληνες και τούρκοι, χορεύουμε σαν τ' αρκούδια.
    Και για να καταλαβαινόμαστε. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, όποια ελληνοτουρκική διαμάχη/πόλεμος/επεισόδιο έχει παιχτεί, ήταν μετά από υποκίνηση / ραδιουργία των δυτικών, βασικά άγγλων και πρόσφατα αμερικανών, για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους και μόνο συμφέροντα.
    Βλέπεις πολλές γειτονικές χώρες στη δυτ.Ευρώπη να το παίζουν γαμίκουλες στο γείτονα; μόνο τριτοκοσμικές.
    Το θέμα λύνεται όταν το συνειδητοποιήσουμε κι όταν αρχίσουμε να κατηγορούμε τους πραγματικά υπεύθυνους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημερα καλη μου φιλη!
    εγχ δε το ειχα διαβασει!
    το διαβασα τωρα!
    εξαιρετικο! το λεω και το εννοω!!!
    φιλακια πολλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι να μας κουράσεις; Πλάκα κάνεις; Μου άρεσε η διήγησή σου αλλά κυρίως δεν κάθισα ν α σκεφτώ αν ήταν αληθινή ή όχι η ιστορία! Ξέρω πως υπήρχαν αμέτρητες τέτοιες ιστορίες!
    Να'σαι καλά κοπέλα μου!
    Φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Αριστάκι μου ναι δυστυχώς υπήρχαν πολλές τέτοιες ιστορίες!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  9. Συγκλονιστικό το κείμενο σου που με απλές λέξεις περιγράφει την ιστορία μιας από τις χιλιάδες περιπτώσεις Ελλήνων που σώθηκαν με από την σφαγή των Τούρκων,έχασαν όμως εκτός απο την πατρίδα τους και όλα τα περιουσιακά στοιχεία.
    Το ότι κατάφεραν να καταφύγουν στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι αυτό ήταν και το τέλος της περιπέτειας.
    Στην Ελλάδα ξεκίνησε η δεύτερή φάση της ταλαιπωρίας αλλά τουλάχιστον ήταν ζωντανοί.
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Χριστινάκι μου, ίσως κάποια στιγμή να γράψω και για το τι τράβηξε στην Ελλάδα η Ειρήνη.
      Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή
  10. Ξεκίνησε υπέροχο γλυκό σαν τα γλυκά της Ερηνιώς το κείμενο ούτε που φανταζόμουν ότι θα κατέληγε σ'αυτό το φρικτό τέλος.
    Μας μετέφερες με το καλύτερο τρόπο γεγονότα που συνέβησαν και πολλοί αγνοούμε.
    Σίγουρα δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ αυτά που βίωσαν οι συνάνθρωποι μας στο τόπο τους.
    Πάντα θαυμάζω εκείνους που κατάφεραν και έφτιαξαν ολόκληρη περιουσία μετά από τέτοιες περιπέτειες στην πατρίδα μας !

    Φιλιά θαλασσινά
    για καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματι αξίζουν το θαυμασμό μας zoyzoy μου!
      Απλά ίσως πρέπει μερικές φορές και δεν το λέω για όλους, να σκεφτούμε δεύτερη φορά πριν γκρινιάξουμε για κάτι ασήμαντο.
      Δυστυχώς υπάρχει και σήμερα πάρα πολύς κόσμος που υποφέρει.
      Τα φιλιά μου θαλασσινό κορίτσι!

      Διαγραφή
  11. Σου υπόσχομαι: θα έρθω αύριο καθώς δυο μέρες τώρα, πότε δεν έχω ίντερνετ, πότε δεν έχω ρεύμα, πότε και τα δυο, τα νεύρα μου κρόσσια!! Σε φιλώ γλυκά αγαπημένη μου και καλό ξημέρωμα! Θα ξανάρθω Ζήκο!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν με παρατήσεις θα φαρμακωθώ πετροκόριτσο!!!!!!!!!
      Χαχαχα!!!
      Μην μου αγχώνεσαι αρκετά έχεις στο κεφάλι σου εγώ εδώ θα είμαι δεν με ξεφορτώνεστε τόσο εύκολα!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
    2. Ήρθα! Έχω διαβάσει πολλά κι έχω δει κιόλας κάποια ταινία με αυτά τα γεγονότα. Αλλά (και) σήμερα, μέσα από το κείμενο σου, ένιωσα και πάλι να ανατριχιάζω... Αυτά συμβαίνουν όταν οι κυβερνήσεις αποφασίζουν να χωρίσουν τους ανθρώπους και τα καταφέρνουν δυστυχώς (σχεδόν) πάντα..... Όλα ήταν μια καλοστημένη παγίδα από τους κυβερνώντες... Καλό σου βράδυ Ελενάκι μου γλυκό (από ασύρματο ίντερνετ....)

      Διαγραφή
    3. Aκριβώς έτσι πετροκόριτσο!
      Το κακό είναι όμως ότι εμείς πάντα μασάμε τις βλακείες τους σαν τα πρόβατα!
      Τα φιλιά μου ασύρματο κορίτσι!!
      Είναι να μην καταπιαστείς με την τεχνολογία!

      Διαγραφή
    4. Όχι μόνο μασάμε Ελενάκι μου, σχεδόν πάντα μπαίνουμε στο "παιχνίδι" του διχασμού, αιώνες τώρα... Αμ, τα τραβάει κι εμάς ο οργανισμός μας!! Φιλάκια!

      Διαγραφή
    5. Μωρε τα τραβάει και τα παρατραβάει!!!!!

      Διαγραφή
  12. Τι συγκλονιστική ιστορία! Γεγονότα που δεν πρέπει να ξεχνάμε!
    Το αφηγήθηκες με μυθιστορηματικό τρόπο και μεστό λόγο, που το "ήπια" μονορούφι, γλυκιά μου Έλενα! Ο φόβος κι η προσφυγιά είναι ο χειρότερος συνδυασμός, για την μετέπειτα προσπάθεια στη ζωή! Χαίρομαι που στο υπενθύμισε η Μαρία (την Κανελάκη εννοώ, διότι, είχα διαβάσει το σχόλιο της) και το περίμενα έχω να σου πω!
    Να είσαι καλά κοπέλα μου και πάντα εμπνευσμένες αναρτήσεις! Να έχεις ένα γλυκό και ζεστό βραδάκι! Φιλιά πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γλυκό μου Κατερίνι!!
      Μέσα από την καρδιά μου!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου!
      Η προσφυγιά είναι πολύ άσχημο πράγμα και τότε και τώρα, πονάει πολύ και μακάρι κανένας άνθρωπος να μην το ξανάνιωθε ποτέ!
      Σου στέλνω τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  13. Είναι πραγματικά συγκλονιστική η ιστορία, δε μπορείς να σχολιάσεις τίποτα..
    Μπράβο σου Έλενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή