Όποιος είναι άστεγος από blog και θέλει να το βγάλει από μέσα του που λέμε, να μου στείλει το κείμενό του στο email μου και θα το αναρτήσω άμεσα!!!

Aντε μπες και πάμε!

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015




Kαλημέρα σε όλους του φίλους και τις φίλες!
Να ξέρετε πως δεν σας ξέχασα, απλά είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα τώρα για μένα.
Μου λείψατε πάρα πάρα πολύ και να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι.
Προσπαθώ μερικές φορές να διαβάζω κάποια από τα νέα σας και όταν το καταφέρνω μου φτιάχνει η διάθεση, ειλικρινά.
Σας στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου και εύχομαι να είμαστε ξανά σύντομα μαζί, όπως παλιά.
Την καλημέρα μου!

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Μας συγχωρείτε διακοπή!



Όχι δεν πάω διακοπές.
Λόγω κάποιων οικογενειακών θεμάτων θα είναι ο χρόνος μου πολύ περιορισμένος και δεν ξέρω αν θα με βλέπετε συχνά.
Θα προσπαθήσω να μιλάμε και να κρατήσουμε την όμορφη επαφή που έχουμε, γιατί δεν μπορώ και χωρίς εσάς, αλλά ίσως χαθώ για λίγο.
Σε όσους φύγουν για διακοπές καλά να περάσουν και να κάνουν πολλά μπάνια.
Σε όλους του άλλους, δεν πειράζει και στην Αθήνα υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις για να περάσεις καλά.
Καλή διάθεσή να έχουμε.
Το κεφάλι μας ψηλά πάντα και όλα θα περάσουν.
Είναι πολύ δυνατό το dna μας.
Σας φιλώ όλους και καλά να περάσετε.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Καλημέρα σας!





«Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες»

Γκάντι


Ψηλά το κεφάλι, αφού επιτέλους πήρε αλλιώς το μονοπάτι ο Έλληνας, όλα μπορούν να γίνουν!


Υπάρχει μεγάλη ελπίδα!

Καλημέρα σε όλους!!

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Λέω ΟΧΙ γιατί... Ενιαία Κίνηση Bloggers


Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο λαός.
Θα πρέπει με την ψήφο του να αποδείξει αν έχει αντιληφθεί 
το βάρος της ιστορικής ευθύνης, αν αγαπάει τη χώρα του, 
αν σέβεται αυτά που διδάχτηκε.
Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου αποφασίζω 
για τη ζωή που θέλω να ζήσω, αλλά πολύ περισσότερο, 
αποφασίζω για την Ελλάδα που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές.

Λέω ΟΧΙ γιατί βάζω την πατρίδα μου πάνω και πέρα
από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη
Λέω ΟΧΙ γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Ελευθερία της σκέψης.
Δεν θα τις θάψω με την ψήφο μου.

Λέω ΟΧΙ γιατί η μακραίωνη Ιστορία της πατρίδας μου 
είναι γεμάτη από ΟΧΙ, αντίσταση και αγώνες. 
Όποτε είπε ΝΑΙ πόνεσε περισσότερο
Λέω ΟΧΙ γιατί εκατομμύρια Έλληνες πριν από μένα 
πότισαν με το αίμα τους αυτά τα χώματα. 
Δεν έχω το δικαίωμα να παραδώσω ούτε μέτρο λιγότερης Ελλάδας
Λέω ΟΧΙ γιατί αυτό θα έλεγαν και ο Μεγαλέξανδρος, ο Λεωνίδας,
ο Καραϊσκάκης, οι ήρωες της Πίνδου
Λέω ΟΧΙ γιατί το χρωστώ στην Ιστορία της πατρίδας μου.
Αυτή δεν μου χρωστάει τίποτα.

Λέω ΟΧΙ γιατί γεννήθηκα και θα πεθάνω Έλληνας. 
Δεν γεννήθηκα Έλληνας
για να πεθάνω Γερμανός, ή Ολλανδός, ή Φιλανδός ή ό,τι αποφασίσετε.
Λέω ΟΧΙ γιατί η τιμή και η υπερηφάνεια της πατρίδας μου
και του λαού της είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες
Λέω ΟΧΙ γιατί έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου και να κοιτώ τον ουρανό.
Αρνούμαι να ζήσω σκλάβος.

Λέω ΟΧΙ γιατί θέλω να κοιτάω τα παιδιά μου στα μάτια και να μη ντρέπομαι
Λέω ΟΧΙ γιατί δεν σκύβω, δεν εκβιάζομαι, δεν υποτάσσομαι,
δεν υποχωρώ σε κανενός τις απειλές.
Λέω ΟΧΙ γιατί αγωνίζομαι για κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
Θα σας ταράξω στη Δημοκρατία!
Λέω ΟΧΙ γιατί χωρίς ευρώ έζησα και θα συνεχίσω να ζω.
Χωρίς αξιοπρέπεια δεν μπορώ να ζήσω στιγμή!
Δεν είμαι δεξιός, δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι κεντρώος.

Είμαι Έλληνας!
Ακόμη και χωρίς κανένα νόμισμα θα παραμείνω Έλληνας.

Συμμετέχω στο δημοψήφισμα
γιατί δεν φοβάμαι να αναλάβω την ευθύνη

ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ
Σηκώνω την Ελλάδα στις πλάτες μου

Κείμενο : Πέτρος Κ.

Φωτό : Mia Petra



Δεν προσπαθώ να επηρεάσω κάποιον με αυτή την ανάρτηση, αλλά να πω την γνώμη μου που τελευταία ακόμα και αυτό καταστρατηγείται!
Είμαστε, όλοι όσοι διαφωνούμε με την "κοινή" γνώμη, δαχτυλοδειχτούμενοι και αυτό μας παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Τρομάζω με την ιδέα τι θα γινόταν αν ήμασταν σε άλλες εποχές!
Σίγουρο είναι ένα, η λύση που δοκιμάσαμε ήδη, δεν αποτελεί λύση!


Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Φοβερά δωράκια!


Λοιπόν φίλοι μου αγαπημένοι καλημέρα σας.
Θέλω σήμερα με την σημερινή μου ανάρτηση να σας δείξω ένα καταπληκτικό δωράκι που έλαβα λίγες μέρες πριν.
Η καλή μου Ελενίτσα από τα "Μονοπάτια της φαντασίας μου" 
έκανε πριν καιρό μία κλήρωση, για να δώσει ένα δωράκι στους φίλους που της είχαν ευχηθεί για την γιορτούλα της.
Και ναι λοιπόν, καλά καταλάβατε, ήμουν εγώ η τυχερή!
Αλλά μιλάμε για πολύ τυχερή!!
Το γλυκό μου κορίτσι μου έστειλε, όχι ένα, αλλά δύο δώρα, που θα δείτε παρακάτω.
Θέλω να σας πω ότι για το πρώτο έγινε τεράστια μάχη με την κόρη μου, για το ποια θα το πάρει (χαχαχα) εννοείται κέρδισε εκείνη.
Λες όχι ποτέ σε Καρκίνο.
Ποτέ!!
Αν δεν θες να σε φάει η γκρίνια όλη μέρα!
Μην ακούς Αριστέα εσύ!
Όταν της είπα κιόλας ότι το δώρο είναι από την κοπέλα που έγραψε το παραμύθι που της είχα δώσει να διαβάσει 
δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει να το πάρω, όσο και αν προσπαθούσα.
Το δεύτερο δώρο της ευτυχώς γλίτωσε, γιατί δεν της έκανε, οπότε το άρπαξα με συνοπτικές διαδικασίες, πριν βρει κάτι άλλο να το κάνει.
Θέλω να ευχαριστήσω την Ελένη μέσα από την καρδιά μου για τα όμορφα δωράκια της, γιατί τα χαρήκαμε οικογενειακώς όπως καταλάβατε.
Το βραχιολάκι της όλως τυχαίως, είναι από τα πολύ αγαπημένα μου χρώματα και πάρα πολύ καλοκαιρινό.
Ότι πρέπει για την εποχή.
Οι φωτογραφίες τα αδικούν αρκετά, οφείλω να το πω.
Είναι πολύ πιο ωραία και το σημαντικό ότι κρύβουν πολύ πολύ αγάπη και μεράκι!
Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό!








Ελενάκι μου χίλια ευχαριστώ για όλα, σου στέλνω ένα τεράστιο φιλί και να συνεχίσεις να είσαι έτσι γλυκιά όπως είσαι.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Mέρα ή νύχτα;



-Λες πως εσύ, είσαι καλύτερη, γιατί;;
-Γιατί είναι οι άνθρωποι πιο εύκολοι όταν έρχομαι μικρή.
-Μμμμ μύθος μεγάλος που τον έβγαλες εσύ
και κάνε μου την χάρη να τον αλλάξεις στην στιγμή.
-Ξέρεις και εσύ ότι δεν γίνεται αυτό την δεδομένη την στιγμή,
όχι από εγωισμό, αλλά υπάρχει ανάγκη δυνατή
η νύχτα, το σκοτάδι, έχει δύναμη πολύ,
να κρύψει και να αλλάξει ότι η μέρα αδυνατεί.
-Και τι νομίζεις, ότι είναι αυτό η μόνη επιλογή;
Ξέρω και εγώ να κρύβω και μάλιστα χωρίς ντροπή.
-Αλλάζω και καλύπτω οποιαδήποτε μορφή
που εσύ όμορφη μέρα, στον ήλιο δίνεις
χωρίς καθόλου να σκεφτείς.
Το κάθε πλάσμα θα έρθει και θα μπει
μες στις φτερούγες μου, την ησυχία για να βρει
αγάπη δίνω και περίσσια ελευθερία που εσύ την
κλέβεις και την δίνεις στα θηρία.
Θηρία της μέρας που τρώνε και λυσσάνε και
ότι υστερεί με ντόρο κυνηγάνε.
-Εκεί που μπαίνουν όμως στις φτερούγες σου από κάτω
χίλια δεινά μπορεί να βρουν και να ακουμπήσουν πάτο.
Το φως που έχω, στην ψυχή τους δεν θα φτάσει
και η καρδιά τους σε χίλια κομμάτια θα είναι έτοιμη να σπάσει.
Μείνε εκεί και άλλο μην προχωρήσεις
Ούτε τον ήλιο μου δεν θα μπορείς να χτυπήσεις
Θα μαλακώνω πάντα τις καρδιές και την ψυχή
Και εσύ κυνήγα τις σκιές σου και κάνε ευχή.
Eυχή, να μην ξεφύγει από κανέναν, ότι είσαι απαραίτητη και εσύ.



Αυτό μου είχε βγει εντελώς αυθόρμητα κάποια στιγμή με τις ιστορίες της νύχτας που έκανε η Αριστούλα
Δεν το είχα δημοσιεύσει γιατί, υπερίσχυσε μέσα μου το ρολόι.
Είπα σήμερα να σας το δείξω.
Δεν ξέρω εσείς τι προτιμάτε την μέρα ή την νύχτα, αλλά αυτές πάντα θα τσακώνονται μεταξύ τους και θα προσπαθούν η μία να φάει την άλλη. 
Η φωτογραφία μου άρεσε πολύ και είναι από το google.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Νόσος Νάξος: Το έργο ενός σπουδαίου Έλληνα!!


Υπάρχουν νέα που δεν μπαίνουν στις ειδήσεις των 8 από τα μεγάλα κανάλια. 
Υπάρχουν Έλληνες επιστήμονες που δίνουν την ψυχή τους στο έργο τους, 
κάνουν έρευνες, έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα, βραβεύονται
σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια, 
η φήμη τους φθάνει σε ολόκληρο τον κόσμο
αλλά εδώ, στην πατρίδα μας, προβάλλονται μόνο
οι οικονομικές και οι ασήμαντες ειδήσεις.


Ο Καρδιολόγος Νίκος Πρωτονοτάριος και η σύζυγός του,
Παιδίατρος κα Ανταλένα Τσατσοπούλου, 
βραβεύτηκαν για το ερευνητικό τους έργο σε διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο 
που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 20-21 Μαρτίου 2014, 
στο Πανεπιστήμιο Palazzo del Bo της Πάντοβα της Ιταλίας.

 Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, έξι μήνες μετά την βράβευση
και την παγκόσμια αναγνώριση, ο Νίκος "έφυγε" από κοντά μας.

Ο Νίκος δεν ήταν ένας ακόμη καρδιολόγος, αλλά ένας εξαίρετος επιστήμονας 
και ένας υπέροχος άνθρωπος. 
Όσοι τον γνώρισαν, συνεργάστηκαν ή έζησαν κοντά του, τον περιγράφουν 
με λόγια ευγνωμοσύνης, λόγια συγκίνησης και δάκρυα στα μάτια.

Ο Νίκος και η σύζυγός του, όταν ξεκίνησαν την έρευνα, 
πάλεψαν χωρίς μέσα και χρηματοδότηση. 
Το όραμα και το μεράκι δεν χρειάζονται κονδύλια. 
Δυνατή καρδιά και μεγάλη ψυχή χρειάζονται. 
Να μη μιζεριάζεις, να μη σκύβεις το κεφάλι, να μη τα παρατάς στα δύσκολα. 
Χρειάζεται το σθένος ώστε οι αντιξοότητες 
αντί να σε απογοητεύουν να σου χαλυβδώνουν τη θέληση.

Το διήμερο 22-24 Μαΐου 2015 
πραγματοποιήθηκε στα Χανιά διεθνές Καρδιολογικό Συνέδριο 
για τις Σπάνιες Καρδιαγγειακές Παθήσεις, 
στο οποίο προβλήθηκε και το παρακάτω βίντεο - αφιέρωμα 
στον Νίκο Πρωτονοτάριο.


Παρακαλώ να αφιερώσουμε 23 μόλις λεπτά από τη ζωή μας 
για να παρακολουθήσουμε το βίντεο και να ενημερωθούμε
 για το σπουδαίο έργο αυτού του ανθρώπου. 
Πρόκειται για την διαθήκη που άφησε ο Νίκος σε όλους μας.

Η ζωή και το έργο του Νίκου Πρωτονοτάριου

Ευχαριστoύμε από καρδιάς την δική μας Αννούλα της Πάρου, 
που μας έστειλε αυτό το συγκινητικό βίντεο.
Την ευχαριστούμε ακόμη περισσότερο που μας άνοιξε τα μάτια και 
γνωρίσαμε το έργο και την προσφορά αυτών των ανθρώπων.

Κλείνοντας, μεταφέρουμε τα λόγια της Άννας μας....

"Ο Νίκος, με την ζωή του μας δίδαξε ότι καμία δύναμη 
δεν είναι μεγαλύτερη από την θέληση. 
Και ότι καμία δικαιολογία δεν είναι αρκετή για να αποφύγουμε 
να δώσουμε στην Ζωή τον καλύτερο εαυτό μας. 
Αν αυτό μπορέσουμε να το κάνουμε πράξη,
τότε κι εκείνος δεν θα πάψει ποτέ να ζει ανάμεσά μας." 


Ενιαία κίνηση bloggers.
Το θέμα ξεκίνησε από κάποια blogs και το συνέχισαν και άλλα.
Ας γίνουμε περισσότεροι!
Αν θέλετε και μπορείτε, αναδημοσιεύστε!
Βοηθήστε στη μετάδοση ειδήσεων που συμβάλουν 
στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην καλυτέρευση των πάντων γύρω μας.

Νόσος Νάξος: μια μορφή Αρρυθμιογόνου Μυοκαρδιοπάθειας που προσβάλλει -κυρίως- αθλητές.  Η ανακάλυψη αυτή έχει τεράστια σημασία αν αναλογιστούμε πως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της κλινικής καρδιολογίας όπου εφαρμόστηκε η γενετική επιστήμη στην αντιμετώπιση μιας καρδιοπάθειας.  

Πληροφορίες για τη Νόσο Νάξος εδώ 

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Ευχαριστώ πολύ!



Καλημέρα σε όλους. 
Πρώτα από όλα θα ήθελα να πω σε όλους όσους γιόρταζαν εχθές Χρόνια Πολλά και καλά!
Υγεία για όλους πάνω από όλα και ευτυχία!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους μου ευχήθηκαν με μηνύματα με email, τηλεφωνικά. 
Να είστε όλοι καλά με συγκινήσατε!
Καλά ούτε όσκαρ να έπαιρνα τόσες ευχαριστίες!
Χαχαχαχα!
Πολλά φιλιά σε όλους και ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου!
Την καλημέρα μου!


Η φωτογραφία που πολύ μου άρεσε είναι από το ιντερνετ.

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

'Το ρολόι στον τοίχο" Ιστορίες της νύχτας.

Αυτό το ρολόι εκείνο το βράδυ το μίσησα.
Ήταν εναντίον μου, το ήξερα από την πρώτη στιγμή που το είδα.
Ο θόρυβος των λεπτών και των δευτερολέπτων που περνούσαν εκνευριστικός.
Απόγευμα, αργά, ένα τηλέφωνο που χτύπησε και εγώ σε μία αίθουσα αναμονής, με άδειες καρέκλες και ένα τεράστιο ρολόι στον τοίχο.
Ακόμα το θυμάμαι αυτό το ρολόι, ασημένιο γύρω γύρω και πράσινο ανοιχτό μέσα το χρώμα του.
Οι δείκτες τους τεράστιοι και μαύροι και τόσο, μα τόσο αποφασιστικοί.
Δεν άφηναν κανένα περιθώριο για λάθος.
Δεν έτρεχαν καθόλου για να βοηθήσουν.
Μέσα στο μυαλό και στην καρδιά έχουν σταματήσει όλα, σχεδόν δεν αναπνέω.
Νιώθω ότι από στιγμή σε στιγμή θα σωριαστώ κάτω από την ένταση.
Και εκείνο να χτυπάει.
Τικ τακ τικ τακ..
Ήθελα να το βγάλω από το μυαλό μου, να το ξεριζώσω, να μην το ακούω καθόλου.
Προσπάθησα να στρέψω το βλέμμα μου αλλού και να μην ακούω.
Όμως εκείνο ερχόταν σε κάθε προσπάθεια και χτύπαγε πιο δυνατά ακόμα.
Ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να τρέξω μακριά, αλλά ήξερα ότι ο χτύπος του θα ήταν μέσα στο μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να τον βγάλω.
Αφού λοιπόν δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, κάθισα και το άκουγα όλη νύχτα και το κοίταζα.
Το βλέμμα μου, είχε καρφωθεί επάνω του.
Τικ τακ τικ τακ…
Δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο, μόνο τον ήχο του ρολογιού.
Τικ τακ τικ τακ…
Τικ τακ τικ τακ…
……………………….
Εκείνο έφταιγε για όλα, ήθελα να το σπάσω.
Πόσο ήθελα να το σπάσω, να μην το ακούω πια.
Σηκώνομαι από την θέση μου σαν υπνωτισμένη και προχωράω προς το μέρος του.
Ο χτύπος του γινόταν πιο δυνατός.
Τικ τακ τικ τακ....
Προχωράω και κάθομαι ακριβώς από κάτω του.
Τικ τακ τικ τακ....
Απλώνω το χέρι μου να το πιάσω και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα.
Βγαίνει από μέσα ο γιατρός και όλη μου η ένταση αφήνεται στα λόγια του.
«Είναι καλά μην ανησυχείτε, θα  αργήσει λίγο αλλά θα το ξεπεράσει.»
Και ξαφνικά, απόλυτη ησυχία, ούτε εγώ ξέρω για πόση ώρα.
Ποτέ δεν κατάλαβα πόση ώρα πέρασε μέχρι να κουνηθώ.
Γυρνάω κάποια στιγμή και κοιτάω γύρω μου και δεν υπήρχε κανένας ήχος από πουθενά.
Κοιτάω στον τοίχο με απορία και αναρωτιέμαι.
Τι έγινε χάλασε;;
Δεν χτυπούσε πια μέσα στο μυαλό μου ο ήχος του και όμως οι δείκτες του κουνιόντουσαν κανονικά.
Πως είναι δυνατόν να μην το ακούω πια.
Το βλέπω, δουλεύει κανονικά.
Και τότε κατάλαβα.
Για μένα χτυπούσε.
Δεν ήταν εναντίον μου ο χτύπος του.
Δεν ήταν εχθρός μου.
Δεν έφταιγε αυτό.
Μου έκανε παρέα όλη νύχτα, για να αντέξω, να μην τρελαθώ.
Ήμουν μόνη μου και μου έκανε παρέα.
Για να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο.
Να φύγουν μακριά όλες αυτές οι σκέψεις, που σε κυριεύουν και δεν ξέρεις αν θα τους ξεφύγεις ποτέ, όταν είσαι σε μία αίθουσα αναμονής.
Ήταν η συντροφιά μου εκείνο το ρολόι και εγώ το είχα μισήσει τόσο, μα τόσο πολύ.
Μέσα σε μία νύχτα έγινε εχθρός μου και φίλος μου μαζί.
Έφυγα από εκείνη την αίθουσα και βγαίνοντας του έριξα μία τελευταία ματιά και ήξερα.

Ήξερα και εγώ και αυτό!



«Το ρολόι στον τοίχο» είναι η δική μου συμμετοχή, στις "Ιστορίες της νύχτας" που ήταν μία υπέροχη ιδέα της Αριστέας.
Για να δείτε και τις υπόλοιπες μπορείτε να μπείτε εδώ.

Και μην ξεχνάτε ότι καμιά φορά αυτό που νομίζουμε ότι είναι εναντίον μας, μπορεί να είναι σύμμαχος μας, απλά οι συνθήκες επηρεάζουν αυτό που αισθανόμαστε κάθε φορά.

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Ο Θανάσης μας!!



Δεν θα ήξερα ποτέ τι να πω για αυτόν τον άνθρωπο.
Το βλέμμα του αυτό το καθαρό, όλο γλύκα και υπομονή, τόσο ήσυχο και τόσο ανήσυχο, τόσο πονεμένο, τόσο μοναδικό!
Πόσα πολλά πράγματα έκρυβε μέσα του αυτό το βλέμμα, νομίζω θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά δεν του άρεσε να μιλάνε πολύ για αυτόν, γιατί έλεγε ότι επειδή δεν μπορεί να σταματήσει να κλαίει θα γίνει ρεζίλι!
Κρατάω εκτός από όλα τα άλλα και κάτι που είπε και άφησε χαρακιά μέσα μου για πάντα.
Θα κοιτάω αυτό το βλέμμα και θα το σκέφτομαι πάντα.



«Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.

Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν...
Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις και συ όσο μεγαλώνεις...»



Ο καλός μας άνθρωπος έφυγε από κοντά μας στις 3 Μαίου του 2011 αλλά θα είναι πάντα εδώ για όλους μας, ΠΑΝΤΑ μην του το πείτε όμως γιατί θα κλάψει!
Δεν ξέρω γιατί ένιωσα την ανάγκη να το κάνω τώρα αυτό το αφιέρωμα σε εκείνον αλλά έτσι ένιωσα.
Πάρε ένα μπισκότο Θανάση μου να κάνουμε παρέα σήμερα!

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Απαγωγή εν τω πιατίω!!!


Μην μου πείτε ότι δεν καταλάβατε σε ποιον είναι αφιερωμένη αυτή η φωτογραφία.
Νομίζω κάνει μπαμ!
Κανελλάκι μου γλυκό αυτή την φωτογραφία την έβγαλα πέρσι στον Πόρο και ήθελα καιρό τώρα να την δημοσιεύσω.
Στην αφιερώνω!
Είναι σαν να μας βλέπω εκεί μία όμορφη παρέα, να πίνουμε ουζάκι και να τρώμε ψαρομεζέδες.
Από την μία με θέα τα όμορφα μικρά σπιτάκια του Πόρου και από την άλλη με θέα την θάλασσα και τον Γαλατά.



-Βρε Μαρία μου τι θα γίνει τελικά με αυτή την Αριστέα;;
 Θα την ξεκουνίσουμε ποτέ από το πυργόσπιτο για να την δούμε ή θα βάλουμε πούλμαν να πάμε  κατά Πύργο μεριά;
-Νομίζω Έλενα ότι μάλλον αυτό θα πρέπει να κάνουμε.
-Τι λέτε βρε κορίτσια εγώ σαν Πέτρα σας λέω ότι θα την ξεκουνίσουμε θέλει δεν θέλει
-Τον ακυβέρνητο τύπο θα τον έχουμε σύμμαχο στην απαγωγή της πυργοδέσποινας βρε πετροκόριτσο;
-Καλέ εννοείται όπου τρέλα μέσα ο Πέτρος, τι ακυβέρνητος είναι ντε!
 Γκαρσόν φέρε άλλη μία γύρα γιατί κανονίζουμε και μία απαγωγή οσονούπω!
 Χαχαχαχα!
-Βρε Πέτρα περιβόλι είσαι, φόρα το καπέλο σου θα σε ζαβλακώσει ο ήλιος.
-Μαρία φάε και κάτι δεν κατεβαίνει μόνο του το ουζάκι.
 Γκαρσόν καλαμαράκι φρέσκο για το Μαράκι!



Αυτός είναι ένας φανταστικός διάλογος αλλά θα ήθελε πολύ να είναι αληθινός.
Θα ήθελα να ήσασταν όλοι σε ένα τραπεζάκι να πίνουμε ουζάκι (ώπα και ρίμα) και νομίζω θα περνούσαμε τέλεια!
Όχι δεν τα είχα κοπανήσει όσο έγραφα το συγκεκριμένο κείμενο, αλλά πολύ το διασκέδασα, γιατί μας φαντάστηκα όλους εκεί!
Άντε μυρίζει καλοκαιράκι σιγά σιγά, να βγούμε και λίγο παραέξω!
Μην πείτε στην Αριστέα για την απαγωγή θα γίνει κάποια στιγμή που θα πάει!
Χαχαχαχα!!!!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!



Καλημέρα σε όλους και καλή Μεγάλη Εβδομάδα.
Επειδή το σπλάχνο μου δεν έχει σχολείο και όπως καταλαβαίνετε θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο σε δύο εβδομάδες, (ωχ Παναγία μου) δεν θα μπορώ να σας επισκέπτομαι τόσο συχνά.
Θα χάσω σίγουρα κάποια πράγματα.
Θέλω όμως να σας ευχηθώ να περάσετε τέλεια αυτές τις μέρες, η Μεγάλη Εβδομάδα να μας κάνει όλους να σκεφτούμε και ας αφήσουμε και κανένα κατσικάκι να ζήσει, κρίμα είναι να τα φάμε όλα!
Χαχαχα!

Καλά να περάσετε Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Συνταγή για σουφλέ χωρίς κρέμα γάλακτος!

Λοιπόν σας το είχα τάξει πολύ καιρό ότι θα σας το δείξω και ήρθε η ώρα.

Πάρα πολύ εύκολο και πολύ νόστιμο.




Υλικά:

1 πακέτο μακαρόνια πολύχρωμα, αν θέλετε (Αριστέα για σένα το λέω) βάζετε και μαύρα μακαρόνια.

250 γρ τυρί τσένταρ

100 γρ παρμεζάνα

1 λίτρο γάλα, αν το θέλετε με πιο πλούσια γεύση πλήρες, αν το θέλετε πιο ελαφρύ, 0%

250γρ γαλοπούλα καπνιστή

Λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, λίγο μοσχοκάρυδο




Ξεκινάμε

Βάζουμε σε μία κατσαρόλα το γάλα να βράσει με λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο και μόλις βράσει, ρίχνουμε μέσα τα μακαρόνια.






Τα αφήνουμε να βράσουν ανακατεύοντας συχνά (για να μην κολλήσουν και μείνουμε με την γλύκα) για περίπου 10 λεπτά και μετά τα γυρίζουμε μαζί με το γάλα όπως είναι σε ένα πυρέξ.





 Παίρνουμε την γαλοπούλα και την κόβουμε μικρά κομματάκια και την ρίχνουμε πάνω στα μακαρόνια.







Ρίχνουμε και το μισό τσένταρ και ανακατεύουμε όλα τα υλικά καλά.







Τέλος ρίχνουμε το υπόλοιπο τσένταρ και την τριμμένη παρμεζάνα και το βάζουμε στο φούρνο.
Το αφήνουμε στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα σε προθερμασμένο φούρνο και μετά το βγάζουμε και το τσακίζουμε.





Έχει μοναδική υφή και γεύση, σαν να έχεις βάλει κρέμα γάλακτος, χωρίς την κρέμα γάλακτος.
Αν θέλει κάποιος μπορεί να το φτιάξει και με μπέικον αντί για γαλοπούλα, εμένα μου αρέσει η γαλοπούλα και είναι και πιο ελαφριά, για αυτό βάζω αυτή.
Επίσης, μπορείτε να προσθέσετε πιπεριές ψιλοκομμένες.
Εμένα στην μαγειρική μου αρέσει το κιπ ιτ σιμπλ.

Καλή σας όρεξη και καλή σας μέρα!


Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Όλα ξεκίνησαν όταν αντίκρυσα αυτό το βλέμμα...Φιλοξενία!

Σήμερα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί στο μπλογκ μου θα φιλοξενήσω έναν μοναδικό καλλιτέχνη.
Καλλιτέχνης στον τρόπο που σκέφτεται, στον τρόπο που εκφράζεται, ακόμα και στον τρόπο που μιλάει.
Μιλάω για τον γνωστό σε όλους Δημήτρη Ασλάνογλου.

Τον Δημήτρη τον γνώρισα μέσα από την αγαπημένη μου Αριστούλα και πολύ χαίρομαι για αυτό.
Ο Δημήτρης είχε φοβερή έμπνευση λοιπόν, με μία μάγισσα όπως την λεν πολλοί, την θάλασσα και η ανάρτησή του θα σας ταξιδέψει, με όλη την σημασία της λέξης.
Εγώ τον απόλαυσα και ταξίδεψα.
Σας αφήνω να τον απολαύσετε και εσείς χωρίς πολλά λόγια.


Όλα ξεκίνησαν όταν αντίκρυσα αυτό το βλέμμα...


Είναι του πλοίαρχου και ωκεανογράφου Jean‐Baptiste‐Charcot (1867‐1936). Γιατρός,
ωκεανογράφος και Πλοίαρχος, ήταν εκείνος ο οποίος είχε την φλόγα μέσα του να
ερευνήσει το απέραντο του ωκεανού και πιό συγκεκριμένα τους πόλους, που καλυμμένοι
από πάγο κρύβουν πολλά άγνωστα γιά τον άνθρωπο χαρακτηριστικά και γνωρίσματα.
Τέσσερα πλοία ανήκαν στον Γάλλο εξερευνητή από την αρχή των ερευνών του με το όνομα
Pourquoi‐Pas , όμως το πιό διάσημο και μεγαλύτερο όλων ήταν εκείνο, που
κατασκευάστηκε το 1908 στο Saint‐Malo της Γαλλίας.



Ένα πλοίο 40 μέτρων με μιά πολύ μικρή μηχανή 450 ίππων που είχε την
ιδιατερότητα να πλέει ανάμεσα σε κομμάτια πάγου χωρίς να παθαίνει μεγάλες
ζημιές, αφού η πλώρη του ήταν ενισχυμένη να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις.
Μετά από έρευνες και βυθομετρήσεις που έκανε, έδωσε αρκετά χρήσιμα στοιχεία
γιά την εποχή του, έτσι ώστε η ναυσιπλοϊα να γίνεται πιό ασφαλής αλλά και οι
μελέτες της γήινης επιφάνειας, που καλύπτεται με θάλασσα, να γίνει γνωστή στους
ανθρώπους και στους ναυτιλομένους μέχρι και σήμερα.
Ο Jean‐Baptiste‐Charcot το 1925 σε ηλικία 58 ετών παρέδωσε την Πλοιαρχία του σκάφους
αλλά παρέμεινε σε αυτό μέχρι που το 1936 μετά από πολυήμερη αποστολή στο Βόρειο
πόλο, έπιασε το λιμάνι του Ρέγκιαβικ της Ισλανδίας γιά ανεφοδιασμό και κατά την
επιστροφή στη Γαλλία, ανοιχτά της Ισλανδίας, ένας μεγάλος κυκλώνας το βύθισε
παίρνοντας μαζί του όλους όσους βρίσκονταν στο πλοίο (40 άτομα)μέσα στους οποίους
ήταν και ο Jean‐Baptiste‐Charcot. Ένας επέζησε με το όνομα Eugène Gonidec που έτυχε να
είναι και ο τιμονιέρος.
Η όλη ζωή του πλοίου αυτού και οι αποστολές που εξετέλεσε κατά τη διάρκεια της ζωής
του, με ενέπνευσαν να βρω τα σχέδιά του και να κατασκευάσω το πιστό αντίγραφό μου με
υλικά από ξύλο, μπρούτζο και βαμβακερά πανιά και σχοινιά.
Το ξεκίνημα ήταν τα ξύλα και τα σχέδια, ακολούθησε το παρακάτω στάδιο με το κουφάρι
και τις υπερκατασκευές του καταστρώματος.


Η εφαρμογή των υπερκατασκευών είχε αυτό το αποτέλεσμα


Kαι αυτό



Μετά φτιάχτηκαν τα κατάρτια


Τέλος τα πανιά και τα σχοινιά που ήταν αρκετά μέτρα κάθε μεγέθους.







Ήταν το λιγότερο, που μπορούσα να κάνω σαν φόρο τιμής για ένα πλοίο που με την
ύπαρξή του και με τους ανθρώπους, που δραστηριοποιήθηκαν πάνω σε αυτό, με πρώτο και
καλύτερο το Jean‐Baptiste‐Charcot, πρόσφεραν στην ανθρωπότητα πολλές λύσεις σε πολλά
ερωτήματα που απασχολούσαν τους ναυτίλους της κάθε εποχής.
Κάπταιν Charcot υποκλίνομαι στο θάρρος των πράξεών σου και στις αξίες των ερευνών που
πραγματοποίησες με το συγκεκριμένο πλοίο.


Εδώ τώρα θα σας δείξω και κάποιες άλλες δημιουργίες του Δημήτρη

ΟΝΕΙΡΟΘΑΛΑΣΣΑ


Ένοιωσα μεσ' τη θάλασσα

Τη μυρωδιά της αγωνίας
Το χρώμα της ανταύγειας της ψυχής
Την αίσθηση της καλομοίρας μέρας
Μέσ' τη βοή τ' ανέμου όταν θρηνεί
Στα μεσοπέλαγα, μού λειψες εσύ
Όχι απ' τ' όνειρα, μόν' απ' τη μοναξιά μου τη θολή
Θάλασσα, στ' όνειρά μου, έμαθες να ζεις, μαζί μ' εκείνη



το ατύχημα είναι ότι όλοι πιστεύουν ότι τα γράφω για μια γυναίκα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η θάλασσα για μενα ίσως είναι μια άλλη γυναίκα που ερωτεύτηκα και ποτέ δεν σταμάτησα να είμαι ερωτευμένος μαζί της.



της έγραψα επίσης

"Να σε φωνάζω "Αλήθεια",
γιατ' είν' φορές, που πιότερο είσαι γυμνή από κείνη"



"Όποιο φιλί κι αν θα φορέσεις, θάναι πάντα εκείνο,

που με τη φλόγα του, θα ξεδιψούν τα χείλη μου"



ΦΙΛΙ ΣΕ ΝΑΥΑΓΟ

Είναι ατέλειωτες οι ρότες στο κορμί σου
Ταξίδι δίχως τέλος
Σε κάθε παύση του έρωτα
Εγώ να ναυαγώ
Και το φιλί σου να με σώνει
Γιά να ξαναρχίσω
=======

"Σταγόνες της σκέψης οι λέξεις
Αόρατα βήματα, οι φράσεις που ενώνουν τις καρδιές
Όλα τα σβήνει ένα άγγιγμα
Κείνο, που γεννιέται απ' το φιλί σου"

"Σ' έκλεινα στην αγκαλιά μου
κι ήταν τα ρούχα μισητά.
Δεν χώραγαν ανάμεσά μας"




Ελπίζω να την απολαύσατε και εσείς όπως και εγώ και να κάνατε ωραία ταξίδια!

Δημήτρη σε ευχαριστώ!